29 en 30 november

Woensdag 29 november
Rond een uur of 8 kwam Logie ons weer ophalen om ons naar school te brengen. Natuurlijk had ik vandaag mijn panji aangedaan. Iets waar ik de dag door heel veel leuke reacties op kreeg. Vandaag leek het ons leuk, om 3 klassen te bekijken per persoon, zo kan je een beetje het verschil zien tussen de leerkrachten en de klassen. Gister was er in de klas van Kristel een Aids-voorlichting, vandaag was deze in mijn klas. Dara, Nathan en een broeder verzorgden deze voorlichting. Dara en Nathan zijn vrijwilligers van het Peace Corps en komen uit New York. Om kwart over 12 hadden we een kort evaluatiegesprek met het schoolhoofd. Hij wilde graag van ons weten hoe wij naar de school keken en wat er volgens ons anders zou kunnen. Na het gesprek zijn we weer teruggekeerd op ons eilandje. Onze middag was een beetje hetzelfde als gister, lekker warm eten, genieten van de rust en de natuur en gewoon even chillen. We wilden rond half 5 naar Baku (een ander dorp) gaan, omdat Dara ons had uitgenodigt om een Aids-voorlichting voor volwassennen bij te wonen. Maar op het moment dat we zouden weggaan begon het keihard te regenen. Het leek ons slim om even te wachten tot het droger zou zijn. Toen het nog een klein beetje regende, zijn we via Hilda (om af te rekenen voor ons verblijf) naar Baku te gaan. Het varen duurde ongeveer 10 minuten. We konden daar nog net het laatste half uur mee maken van de voorlichting, die in het Aukaans werd gesproken. Dara die nu ongeveer een jaar in Baku woont spreekt het vloeiend. Net als Nathan die in Lebidoti woont. Door de volwasssennen werd erg lollig gedaan over HIV en de kapitein maakte condooms belachelijk. Na de bijeenkomst konden we nog even een kijkje nemen in het huisje van Dara, wat hetzelfde is als de woningen van de bevolking in Baku. Respect voor haar, een meisje uit New York City, dat zo primitief kan leven voor 2 jaar. Toen moesten we al weer terug naar Tukunari, want het werd ineens snel donker. Het schoolhoofd nodigde ons uit om langs zijn huis te komen om nog even wat te drinken en te babbelen. Na kort overleg besloten we om onze laatse avond bij hem door te brengen. Hij zorgde voor heerlijke popcorn en thee. Tegen 9 uur zijn we thuisgebracht door Logie en zijn broer Wim. Thuis hebben we alles vast ingepakt, want morgenochtend moeten we om half 6 klaar staan om terug naar Afobaka te gaan.

Donderdag 30 november
Om half 5 ging de wekker en om 6 uur werden we opgehaald door mark 2 (de vreselijke bootsman van de heenreis). Iets na zeven kwamen we aan op Afobaka. Meteen hadden we een goede chauffeur geregeld die ons een kwartier later naar Paramaribo bracht. Ook in dit busje zaten wat vreemde mannen. Een van hen handelde in iets, we konden niet zien wat, maar het busje stopte twee maal om hem en een andere man naar buiten te laten en achter het busje te kunnen praten. Benjamin zag dat hij het zakje in zijn onderbroek stopte. Ook dit liep goed af en we werden netjes in de sarramacastraat afgezet. Daar hebben we een taxi besteld en om 10.30 waren we weer home sweet home!